Rozdział V

*Niall*

- Odchodzę - powiedziałem do szefa.

- Jak to kurwa odchodzisz! - krzyknął podenerwowany.

- Normalnie. Siedzę w tym gównie od dawna i nie mam zamiaru tego ciągnąć dalej. Chcę, żeby moi znajomi byli bezpieczni - powiedziałem.

- Nie możesz odejść. Jesteś w tym za dobry! Jest jedno wyjście abyś odszedł i nie pisnął ani słówka glinom - odparł.

- Niby jaki? Chyba tylko możesz mnie zabić - zakpiłem.

- I o to chodzi - powiedział i wyciągnął zza placów broń. Kurwa zapomniałem, że trzyma ją zawsze z tyłu za paskiem.

- Nie!!!! - krzyknęła Olivia i zaczęła biec w naszą stronę. Boże, co ona tu robi?

- Co tu kurwa robi dziewczyna?! - krzyknął szef i teraz w jej stronę była skierowana broń. Nie mogłem pozwolić, żeby ona zginęła. Zayn zabiłby mnie, o ile też  nie zostanę zabity. Greg całkowicie się obrócił, więc nie widział co robię. Powoli wyciągnąłem broń, która była w moim plecaku. W czasie szkoły zawsze tam jest. Mam pewność, że nikt mi jej nie zabierze, bo trzymam torbę zawsze przy sobie. Gdy już miałem broń w ręku, to odbezpieczyłem ją. Mężczyzna odwrócił się od razu.

- Widzę, że Nialler zawsze ubezpieczony - powiedział kpiąco.

- Wypuść ją! Ze mną możesz zrobić co chcesz, ale ją wypuść, bo w niczym nie zawiniła - poprosiłem, a wręcz błagałem go.

- Nie musiała tu przychodzić, a tak zostanie ukarana - powiedział i znów skierował broń w jej stronę, ale tym razem patrzył czy przypadkiem nie robię czegoś podejrzanego. Modliłem się w myślach, aby ktoś tu przyszedł, ale niestety nikt o tym miejscu nie wie. Jest to moja kryjówka, w której mogę się skryć i pomyśleć. Nawet nie wiem skąd szef zna to miejsce.

- Albo mam pomysł. Ty mała idziesz ze mną, a ty Nialler zostajesz tu dopóki do ciebie nie zadzwonię. Jeśli usłyszę, że idziesz, to twoja dziewczyna będzie nie żywa - ostrzegł.

- Czemu nie weźmiesz mnie zamiast niej? - spytałem.

- Niech pomyślę ... Niezła z niej dupa - powiedział oblizując usta, jednocześnie mierząc dziewczynę wzrokiem.

- Spróbuj ją tylko tknąć - zagroziłem. Jednak nie wziął sobie tego do serca, bo podszedł bliżej do Liv i położył swoją łapę na jej tyłku.

- Weź te łapy debilu - warknęła. Nie było to najlepszym pomysłem.

- Coś ty powiedziała? - powiedział i pociągnął ją za włosy. Zauważyłem, że w oczach dziewczyny zbierają się łzy. Nie mogę patrzeć jak ona cierpi. Kuźwa, muszę coś zrobić. Gdy chciałem już strzelić, to zza drzew wyszli po kolei : Zayn, Louis, Harry i Liam. Ten pierwszy był wściekły

*Zayn*

Gdy usłyszałem od Liama, że Olivia poszła do Niall, to zamarłem. Widziałem jak Greg tam idzie. Zadzwoniłem po resztę. Nie chciałem, żeby stała jej się krzywda. Może i jestem dla niej chamski, ale nie chcę mieć jej na sumieniu. Po paru minutach przyjechał Hazz z Lou.

- Co chcesz? Pali się? - spytał rozbawiony Louis.

- Musimy iść w pewne miejsce, bo jest tam Greg, Niall i Olivia - powiedziałem, a ich zatkało.

- Co ona kurwa tam robi! - krzyknął Harry.

- Sam chciałbym widzieć, a teraz ruszać dupy i idziemy - odparłem i skierowaliśmy się w stronę już dobrze znanej mi dróżki. Czemu znanej? Czasami tam przychodziłem, ale nikt o tym nie wiedział. Gdy dotarliśmy na miejsce, to widziałem jak szef kładzie swoją rękę na jej tyłek. Ja pierdole! Tylko ja mogę ją tam trzymać do cholery.

- Weź te łapy debilu - warknęła Liv. Jak usłyszał co powiedziała, to pociągnął ją za włosy, a w jej oczach zaczęły gromadzić się łzy. Koniec z tym! Pokazałem chłopakom, że idziemy. Niall nas zauważył i lekko się uśmiechnął.

- Lepiej ich puść - powiedziałem i skierowałem broń prosto pomiędzy jego oczy.

- A może nie chcę, a ta mała mi się przyda. Może dam ją do jednych z burdeli? - rozmyślał głośno. Że co? Chyba byłbym jej stałym klientem. Boże, o czym ja myślę.

- Nawet nie próbuj - warknąłem w jego stronę.

- Może jakaś ugoda? Gdyby nie ja, to byście nie zarabiali tyle kasy. Podejrzewam, że teraz byście nie mieli dachu nad głową - powiedział i wziął opuścił dłoń, w której trzyma pistolet.

- Puszczasz ich i spierdalasz mi z oczu. Nie chcę cię widzieć, a co do akcji, to przekładamy na jutro, bo nie mam zamiaru na ciebie kurwa patrzeć - powiedziałem oschle.

- Pamiętaj, że jestem twoim szefem! A o zleceniach nie gadać przy niej, bo ma wiedzieć jak najmniej jeśli chcesz, żeby jeszcze żyła - zagroził.

- Dobra, dobra, a teraz won! - krzyknąłem, a on puścił Liv, która przytuliła się do Nialla. Popatrzył jeszcze na nas i ruszył w stronę kryjówki. Gdy miałem pewność, że już tu nie wróci, to popatrzyłem na dziewczynę. Była roztrzęsiona i płakała. Patrzyłem na nią smutnym wzrokiem.

- To my wracamy Zayn. Jak coś to dzwoń - powiedział Liam i poklepał mnie po ramieniu. Posłałem mu lekki uśmiech i poszedłem w stronę Niallerka i Olivi. Dziewczyna obróciła się w moją stronę, po czym przytuliła mnie mocno.

- Dziękuje - wyszeptała. Przytuliłem ją najmocniej jak umiałem.

- Już nigdy nie pozwolę, aby ktokolwiek cie skrzywdził. Obiecuję - wyszeptałem jej do ucha. Staliśmy jeszcze chwilę w objęciach, dopóki nie zaczęło padać.

- Lepiej chodźmy do mnie, bo zapowiada się niezła burza - powiedział Niall. Olivia oderwała się ode mnie i poszliśmy we trójkę do jego domu. Przez całą drogę nikt się nie odzywał, bo wszyscy chcieliśmy jak najszybciej znaleźć się w ciepłym pomieszczeniu, ale też byliśmy pogrążeni we własnych myślach.

*Olivia*

Po dojściu do domu Niall zaproponował mi, że da mi jakieś swoje rzeczy. Zgodziłam się, bo nie chcę siedzieć w przemokniętych ciuchach. Podziękowałam chłopakowi i ruszyłam do łazienki, która była na górze. Upewniłam się jeszcze czy dobrze zamknęłam drzwi, po czym ściągnęłam mokre ubrania i weszłam pod prysznic. Po szybkim umyciu wytarłam swoje ciało i ubrałam swoją bieliznę oraz spodnie dresowe i za dużą koszulkę. Postanowiłam, że włosów nie będę suszyć, tylko niech wyschną naturalnie. Powiesiłam mokre rzeczy na kaloryfer, a potem zeszłam na dół do chłopaków. Każdy z nich był już w świeżych ciuchach.

- Widzę, że Zayn też skorzystał z twoich ubrań - powiedziałam lekko się uśmiechając.

- Nie. Zostawiłem tu ostatnio parę swoich rzeczy - powiedział nie spuszczając wzroku od telewizora.

- Kiedy wracają twoi rodzice? - spytałam blondyna.

- Jakoś jutro wieczorem, bo wyjechali w sprawach służbowych. A czemu pytasz? - spytał.

- Bo nie jestem pewna czy mogę tu zostać, bo miałam iść na komisariat, a pan Mike nie wie, że tu nocuję - odparłam.

- O nic się nie martw. Zadzwoniłem do Mike'a  i pozwolił abyś tu nocowała, a na komisariat pójdziemy jutro - odrzekł.

- Okej. A co ze szkołą? - spytałam. Dopiero co byłam w niej parę dni, a już mam ją opuszczać?

- Wstaniemy wcześniej, zadzwonię po Harry'ego i nas zawiezie do ciebie, a potem do szkoły - powiedział wzruszając ramionami.

- Okej, to co oglądamy? - spytałam i usiadłam pomiędzy nimi. Popatrzyli na mnie dziwnym wzorkiem, a ja nie wiedziałam o co im chodzi.

- Ty idziesz spać, bo masz jutro szkołę - powiedział Zayn.

- Hahaha chyba cie coś boli. Nie mam zamiaru iść spać - zaśmiałam się.

- Idziesz natychmiast spać - warknął Zayn.

- Pff nie jesteś nikim kto może mi rozkazywać, a w ogóle nie wiem gdzie mam spać - powiedziałam krzyżując ręce na wysokości klatki piersiowej.

- Właśnie jest problem, bo ja śpię u siebie, a wy we dwójkę musicie spać w gościnnym, bo rodzice nie chcą żeby kto inny niż oni spał w ich łóżku - powiedział Niall, a mnie zatkało. Mam spać z Zaynem?!

- Chyba jednak wrócę do tego domu dziecka - odparłam i wstałam z kanapy.

- Jednym kierunkiem, gdzie możesz iść jest pokój gościnny, więc idziemy - powiedział. Chciałam zaprzeczyć, ale w tym czasie wziął przerzucił mnie sobie przez ramię i zaczął iść po schodach. Kopałam go i biłam po plecach, ale to nic nie dawało. Gdy weszliśmy do pokoju, to rzucił mnie na łóżko, a sam zawisł nad mną.

- Jak nie chcesz, to nie musimy iść spać - powiedział i poruszył śmiesznie brwiami, na co zaczęłam się śmiać.

- Jednak jestem śpiąca - powiedziałam , a on ni z tond ni z owąd mnie pocałował. Odepchnęłam go od siebie, co go zaskoczyło.

- O co ci chodzi? - spytał wkurzony i wstał na równe nogi.

- Chyba ja powinnam tobie się to spytać - odparłam.

- O nic. Idźmy lepiej spać - powiedział. Położyłam się pod kołdrą, a po chwili chłopak leżał koło mnie.

- Dobranoc - powiedziałam i zgasiłam lampkę nocną.

- Dobranoc - odpowiedział. Przez dłuższy czas nie mogłam zasnąć, bo ciągle myślałam nad zachowaniem Zayna. W pewnym momencie chłopak chwycił mnie jedną ręką w pasie i przyciągnął do siebie. Cały czas udawałam, że śpię. Przytulił się do mnie od tyłu i zbliżył swoją twarz do mojego ucha.

- Jakbyś wiedziała co do ciebie czuję i co chciałbym najchętniej zrobić, to chyba byś mnie uderzyła - szepnął i zachichotał. Wtulił się we mnie, a po chwili zasnął tak jak ja.

-----

Hej :) Tak wiem zabijacie mnie w myślach za taki beznadziejny rozdział i za to, że długo nic nie dodałam. Po prostu wróciłam po feriach do szkoły i każdego dnia miałam coś, więc musiałam się uczyć.
Dziękuję za komentarze pod ostatnim rozdziałem *.*
Nie wiem kiedy kolejny rozdział, ale jak będę miała znów tydzień zawalony nauką, to najprawdopodobniej w weekend.
Czekam na szczere opinie :)
Do góry jest zakładka BLOGI i jest tam link do starego bloga, ale też do bloga z imaginami, które czasami wstawiam :)